kamil buna çok sinirlendi

-Kendine gel! Bu devirde erkek olmak öyle kolay değil. Toplum senden şunları bekliyor: Zengin olacaksın, zeki olacaksın, yakışıklı olacaksın, iyi bir mizah anlayışın olacak, ki mutlu olasın, sen daha ne diyosun bana.

Dedi Ekrem, karşısında oturan Kamil’e üstten üstten bakarak. Kamil başını evet anlamında ciddi ciddi salladı, sallarken “siktir lan yavşak” diye düşündü, Ekrem nargilesinden derin bir nefes daha aldı.

-Bak Kamilcim, güç insanı çeker, her kadın güçlü bir erkek ister, her erkek de güçlü bir kadın. Sadece maddi güçten bahsetmiyorum, insan kendi duygularını anlamlandırmak için karşısında da bir otorite görmek ister. Güçsüz, ezik insan bile kendi gibilerden fellik fellik kaçar. O yüzden her şeye kafa sallayan insan olursan her ilişkide kaybeden insan olursun.

Dedi Ekrem, koltuğunda daha bir yayılarak. Kamil yine başını evet anlamında salladı ciddi ciddi. Gözlerini Ekrem’den ayırmamaya dikkat ederek sütlü kahvesine uzanıp iki eliyle kavradı, küçük bir yudum aldı. Ekrem tam iki elini de kaldırmış konuşmasının doruk noktasına çıkmaya hazırlanıyordu ki telefonu çaldı, birden tüm yüzünü yavşak bir gülümseme kapladı, karakter değiştiriyormuş gibi oldu, telefonu açtı, “aşkıım” diye ince bir ses çıkardı, Kamil dudaklarını büzdü, kahvesinden bir yudum daha aldı. Ekrem gittikçe koltuğa gömülüp eliyle ağzını maskelemeye çalışarak garip sesler çıkarıyordu. Kamil Ekrem’e bakarak nasıl bu hale geldiğini düşündü, orta okulda en iyi arkadaşıydı, lisede ayrılmışlar, sonra tekrar karşılaşmışlardı. Kamil nezaketen “buluşalım” demiş, Ekrem’de nezaketen “kesin buluşalım” demiş, sonra istemeye istemeye buluşmak zorunda kalmışlardı.

Buluşmanın başlarında ikisi de bol bol sessizce gülümsedi. Hep bir sonraki cümleyi düşünerek havadan sudan, azıcık da geçmişten konuştular. Sonra ikisi de Sabahattin Ali’nin “uzun süredir birbirini görmeyen iki arkadaş bir gün karşılaştıklarında içlerinden birisi kazanan birisi kaybedendir” tespitinin içten içe farkında oldukları için, sidik yarışına girdiler. Kamil karakteri gereği, rakibinin tüm kozlarını ortaya dökmesini bekledi önce. Ama Ekrem açıldıkça açıldı, başarılı aşk hayatının sırları bitmek bilmiyordu, tüm ipleri eline aldı, artık konunun Kamil’in lehine dönmesine imkan yoktu. Sıra Kamil’e hiç gelmeyecekti.

Ekrem telefonu kapattı, tekrar koltuğunda dikleşti, tam “Yengen işte...” diye bir cümleye başlıyordu ki, Kamil “Kalkmam lazım Ekrem” dedi, Ekrem biraz ısrar etti, baktı olmuyor, “beraber kalkalım” dedi. Kamil hangi garsondan hesap isteyeceğini düşünürken, Ekrem çevik bir el hareketi ile garsonun birinden hesabı istemişti bile. Sonra Ekrem kalkıp tuvalete gitti. İşte Kamil buna çok sinirlendi. Hem hesap isteyip hem de tuvalete kaçmak ne demekti laan? Besbelli hesabı Kamil’e yıkmaya çalışıyordu. Vay şerefsizdi vay. Hem masada “kazanan” olmasına izin verilmişti. Hem de beleşçilik yapacaktı ha. Kamil derin bir düşünceye daldı, bir ara garsona gidip hesabı geç getirmesini bile söyleyecekti ama bu riski göze alacak gücü kendinde bulamadı, sonra Ekrem’in “güç” ile ilgili söyledikleri aklına geldi, acı acı gülümsedi, böyle dar zamanlarda aklına olur olmaz şeyler gelirdi. Garsonu gördü elinde hesapla hızla ona doğru geliyordu, kederinden ağlamak üzereydi, garsonla göz göze gelmemeye çalıştı.

Ödedi hesabı, ardından Ekrem göründü, hiçbirşey olmamış gibi geldi, oturdu. Kamil “hadi gidelim” dedi, Ekrem “hesap geldi mi?” dedi, Kamil “ben hallettim”, Ekrem “vay benim kankama” dedi gülerek, Kamil de gülmek istedi gülemedi. Gözlerini kaçırdı Ekrem’den, ne zaman üzülse darılsa gözlerini kaçırırdı.

...

NOT: Yazının devamını sonra koyacam sevgili dostlarım çünkü çok uzun olduğu için okumayan arkadaşlar varmış, isim vermek istemiyorum ama döverim, bilen bilir bazen çok sinirlenirim. Neyse, acaba Kamil ile Ekrem daha sonra ne yaptı? Merak edin. Çok heyecanlı valla.